e - faces

Ο Νίκος Σταυρακούδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη είναι ηθοποιός της τηλεόρασης, του θεάτρου αλλά και σεναριογράφος, έχει υπογράψει πολλές επιτυχίες, εμείς τον συναντήσαμε στην Αλεξανδρούπολη και μας μίλησε για όλα!

Κατά δικός σας....

Νίκο καλησπέρα γνωρίζουμε ότι γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Αλεξανδρούπολη, πες μας λίγα λόγια για σένα.
Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια στην Αλεξανδρούπολη;

Ανθρώπους θυμάμαι, που ήταν φάροι στη ζωή μου. Ήμουν τυχερός γιατί ήμουν στη Ζαριφειο Ακαδημία και πήρα μια σοβαρή εκπαίδευση στη ζωή μου. Μετά είχα την τύχη να πάω στο 3ο γυμνάσιο όπου εκεί συνάντησα την Ελένη Μαργαρίτη και την Γωγώ Νικολάου, ανθρώπους με τρομερό μεράκι. Έμαθα πολλά, ήταν ωραία χρόνια, πολύ ωραία χρόνια.

Πως ξεκίνησες με τα επαγγελματικά σου, πως μπήκες στο «κύκλωμα» των ηθοποιών;

Κοίτα θα σου πω κάτι πολύ σημαντικό, πήγα καταρχήν σε ένα ξένο τόπο, δεν είχα κανέναν εκεί.
Ήμουν ο κλασσικός φοιτητής από τη επαρχία, σε μια μεγάλη πόλη, με πολλά όνειρα με πολύ όρεξη, με πολύ μεράκι, τα πράγματα δόξα το Θεό πήγαν πολύ καλά. Βέβαια εξαρτάται πάντα τι φιλοδοξίες έχεις, εγώ δεν είχα ποτέ υψηλές φιλοδοξίες, ήθελα να ζω από την δουλειά μου. Και χαίρομαι που έχω πετύχει αυτό το σκοπό. Με το που τελείωσα λοιπόν τη σχολή ξεκίνησα το ψάξιμο Κάθε μέρα μοίραζα βιογραφικά και περνούσα από οντισιόν.

Τότε ήταν πιο εύκολο να βρεις δουλειά σε σχέση με τώρα;

Θα σου πω κάτι όταν ήμουν πιτσιρικάς ήταν η εποχή των σαραντάρηδων και τώρα που είμαι σαραντάρης είναι η εποχή των πιτσιρικάδων!

Άτυχος δηλαδή (χαχχαχα);

Άτυχος (χαχαχαχαα), αλλά από την άλλη ήμουν τυχερός γιατί, αυτήν την ατυχία που είχα δεν την άφησα να περάσει κα έτσι ασχολήθηκα με το σενάριο. Για να
περνάει η ώρα μου δημιουργικά με μια παρέα ξεκινήσαμε να γραφούμε. Αυτό έφερε λοιπόν την πρώτη μου τηλεοπτική δουλειά η οποία ήταν το «Μικρό σπίτι στο Παγκρατι» το 1998 στην ΕΤ1 με την Ελένη Γερασιμίδου και την Κατιάννα Μπαλανίκα. Η επόμενη δουλειά μου ήταν με τους ‘Άγαμους Θύτες’, τον Ιεροκλή Μιχαϊλίδη και τον Θ. Αθεριδη στο Mega η σειρά ‘Και πάλι Φίλοι’(1999). Ένα χρόνο μετά κάναμε στο Mega με τη Σάρα Γανωτή το «Κάπου σε ξερώ» που πρωταγωνιστούσε η Μαρία Καβογιάννη, το (2006) στον ΑΝΤ1 το «Τύχη Βουνό», και το (2009) την «Εργαζομένη Γυναίκα» με την Ελένη Ραντου.
Έγραψα επεισόδια για το «Save Sex» και το «Κόκκινο Δωμάτιο». Επίσης έχω συνεργαστεί με το Θεσσαλικό Θέατρο, με τον Καρακατσάνη, έχω δουλέψει και στον Εθνικό Θέατρο με τον Αντώνη Καλογριδη, με πολλούς τέλος πάντων.

Κεφάλαιο Κινηματογράφος

Είχα κάνει κάποιες συμμετοχές σε κάποιες ταινίες ως ηθοποιός, είχα γράψει κάποια κείμενα παρουσίασης για τα κρατικά βραβεία, έμμεση ήταν η σχέση μου. Σεναριακά τώρα θα πειραματιστώ με το κινηματογράφο, μεταφέροντας το θεατρικό που έγραψα το ‘Κατάδικός μου’ στο κινηματογράφο. Έχω κάνει κάποιες επαφές με τη Γερμανία με τον Φατίχ Ακίν έναν πολύ γνωστό Γερμανό σκηνοθέτη.


Σε ενδιαφέρει δηλαδή το εξωτερικό;

Θέλω η σκέψη μου να έχει παγκόσμια γλώσσα!


Υπάρχει πραγματική φιλία στο χώρο σας;

Κοίτα είναι λίγο η φύση της δουλειάς μας λίγο τσιγκαναριό, γνωριζόμαστε δέκα άνθρωποι να κάνουμε μια δουλειά, και αυτό το ταξίδι μπορεί να μας κρατήσει κάποιους μήνες, Αυτούς τους μήνες η σχέση και ο δεσμός που μπορεί να αναπτύξουμε είναι τόσο ισχυρός επειδή έχουμε αγάπη γι αυτό το αντικείμενο, που είναι σαν να είναι μια σχέση χρονών, όταν τελειώνει χανόμαστε, όταν βρισκόμασταν μετά από χρονιά είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Είναι λίγο περίεργο είναι μεταφυσικό. Τώρα φίλους φίλους στη ζωή έχω κάποιους από το χώρο αλλά επειδή δεν είμαι άνθρωπος μονομανής ούτε έμμονος έχω και φίλους που είναι από άλλους χώρους από τελείως διαφορετικούς χώρους, αυτό με δίνει μια ισσοροπία.


Αυτή τη στιγμή σε βλέπουμε σε ένα διαφημιστικό σποτ.

Ναι κοίτα τα διαφημιστικά σποτ είναι ξεπέτες, το κάνεις περνάς καλά τελειώνει.

Έχουν λεφτά οι «ξεπέτες»;

Σήμερα δεν μιλάμε για λεφτά, μιλάμε μόνο για μεράκι, παλιότερα είχαν, αυτό ήταν και το δέλεαρ για να τα κανείς.

Επειδή δεν είναι καιρός για να μιλάμε για λεφτά, τι θα μπορούσες να αγοράσεις με μια τέτοια δουλειά;

Στη δική μου την περίπτωση, γιατί υπάρχουν άλλες περιπτώσεις που θα μπορούσες να αγοράσεις μέχρι και πολυκατοικία, στην δική μου την περίπτωση από ένα καλό αυτοκίνητο μέχρι μια γκαρσονιέρα.

Γνωρίζουμε ότι έχεις πάρει και μια διάκριση

Ναι, έχω βραβευτεί με το βραβείο Κάρολος Κουν για το έργο «Κατάδικός μου» με την Ελένη Ραντου και τη Σάρα Γανωτή.

Ποια η γνώμη σου για τα Τούρκικα σήριαλ;

Δεν είχα φανταστεί ότι η τηλεόραση θα έφταιγε ποτέ να είναι μόνο εκπομπές μαγειρικής και Τούρκικα σήριαλ. Αλλά πιστεύω ότι είναι πολύ καλές δουλειές, εξαιρετικές παραγωγές, οι αμοιβές των ηθοποιών είναι υπέρογκες.

Αν σου έκαναν πρόταση να παίξεις σε ένα τούρκικο σήριαλ και να κάνεις τον Έλληνα;

Κοίτα να δω πρώτα το σενάριο, δεν είμαι κομπλεξικός, δεν έχω τέτοια κολλήματα αν κάτι με ενδιαφέρει και υπάρχουν καλές συνθήκες θα το δεχτώ.


Ποια είναι η διαδικασία και ο τρόπος για να γράψεις ένα σενάριο;

Κοιτά το «μαγαζί» μου είναι ανοιχτό 24 ώρες , είμαι βενζινάδικο δηλαδή Εθνικής, είμαι 24 ώρες ανοιχτός, οπουδήποτε βρίσκομαι οτιδήποτε κάνω, έχω μια κεραία πάνω από το κεφάλι μου αόρατη που νιώθω πολλά. Σε αρκετά πέφτω μέσα σε αλλά τα δίνω μια διάσταση πιο μεταφυσική. Όλα αυτά λοιπόν αποθηκεύονται σε βιβλιοθήκες κάποια στιγμή κάποιο από όλα αυτά υπερισχύει. Αυτό γίνεται μια σκέψη η σκέψη γίνεται ιστορία και μετά μπαίνει και το θέμα τεχνικής που έχει ένα σενάριο. Αυτή η ιστορία γίνονται ρόλοι.

Έχεις γράψει κάποιο ρόλο στα μέτρα σου;

Ποτέ, ποτέ δεν σκέφτηκα τον εαυτό μου σε κάποιο ρολό, εξού και δεν έχω πρωταγωνιστήσει σε κάτι που έχω γράψει εγώ. Είναι στη φύση μου αυτό, πάντα περνάω σύρριζα.

Τα μελλοντικά σου σχεδία σου ποια είναι;

Ετοιμάζω ένα θεατρικό και μια τηλεοπτική σειρά για τον ΑΝΤ1 που θέλω να μιλήσω για τον άντρα.

Δηλαδή θα είναι το αντίβαρο της εργαζόμενης γυναίκας;

Ναι, θα έχει να κάνει με τον άντρα σήμερα.


Θα σε ενδιέφερε να γυρίσεις στη πόλη σου και να ασχοληθείς με την τέχνη;

Εγώ βλέπω μια πόλη η οποία μυρίζει espresso και σουβλάκι επί 24ωρου βάσεως, βλέπω νέα παιδιά τα οποία έχουν επιστρέψει στη πόλη μας και κάνουν κάποια μαγαζιά αλλά στο κομμάτι τέχνη δεν αγγίζουν.
Δεν είχα κάποια πρόταση για κάτι τέτοιο. Αλλά αν δεχθώ μια σοβαρή πρόταση να γίνει κάτι γι΄αυτή τη πόλη σαφώς και θα δω πως μπορώ να το ρυθμίσω, γιατί δεν είμαστε και κοντά!

Όταν σε βλέπουν στο δρόμο της πόλης ποια είναι η αντίδραση τους;

Έχουν χιούμορ, είναι αμήχανοι πολύ αλλά είναι όμορφο. Πόσο άσχημα να αισθανθείς όταν κάποιος σε δείχνει την αγάπη τους.

Δώσε στην Αλεξανδρούπολη ένα μήνυμα.

Να μην πίνει πολύ αλκοόλ και να φωνάξει για τα πράγματα που θέλει και να τα διεκδικήσει!


Συνέντευξη: Βαγγέλης Μανουηλίδης