Κάτι τρέχει στον Έβρο

Οι εικόνες με τα νεκρά άλογα στο Δέλτα του Έβρου προκάλεσαν θλίψη. Η κινητοποίηση του συλλόγου Αινήσιου Δέλτα και η άμεση μεταφορά πόσιμου νερού, ήταν αναμενόμενη, γιατί τελικά μόνο αυτοί που δραστηριοποιούνται στην περιοχή φαίνεται οτι την πονάνε πραγματικά.

Βέβαια, εδώ και πολλά χρόνια διάφοροι φορείς ενδιαφέρονται για το Δέλτα, έχουν γίνει προγράμματα, εξαγγελίες, σχέδια επί χάρτου, ακόμα και επιτόπιες δράσεις. Όμως σύντομα όλα αυτά χάνονται από την επικαιρότητα και κύριο αίτιο είναι το οικονομικό.

Όσο υπάρχει χρηματοδότηση από κάποια πηγή, η ευασθησία εμφανίζεται. Όταν χάνεται η χρηματοδότηση, χάνεται και η ευαισθησία. Προφανώς δεν ισχύει για όλους αυτή η διαπίστωση, αλλά ακόμα κι αυτοί που θέλουν να συνεχίσουν, δεν μπορούν χωρίς χρήματα.

Κι εδώ έρχεται η ευθύνη της τοπικής διοίκησης. Και λέμε της τοπικής, διότι η κεντρική για να κινηθεί, θέλει "σκούντημα". Οι τοπικοί άρχοντες είναι αυτοί που μπορούν να πιέζουν μονίμως για λύση των προβλημάτων που παρουσιάζονται, αφού τα γνωρίζουν από πρώτο χέρι και εγκαίρως. Τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να γίνεται. Γιατί δεν μπορεί κάποιος να δεχθεί οτι δεν ήταν γνωστό το πρόβλημα με το πόσιμο νερό στο Δέλτα. Δηλαδή τη μείωση του γλυκού νερού και αντίστοιχα την αύξηση του αλμυρού νερού από τη θάλασσα.

Πρίν λίγες μέρες ήταν τα νεκρά ψάρια. Τώρα τα νεκρά άλογα. Και ακολουθούν δηλώσεις για τοποθέτηση δεξαμενών και λεκανών, για μεταφορά νερού ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες των ζώων κλπ κλπ. Δηλαδή όλα αυτά που έπρεπε να έχουν γίνει από νωρίς, αφού το πρόβλημα ήταν γνωστό. Μόλις όμως παρουσιάστηκαν οι πρώτες εικόνες με τα νεκρά ζώα, τότε ξυπνάει και η διοίκηση. Εάν δεν υπήρχαν οι δημοσιευμένες εικόνες, πιθανόν η κατάσταση θα αφηνόταν στο έλεος του Θεού και ό,τι ήθελε προκύψει.

Γι' αυτό μιλάμε και άλογα και ...παράλογα. Διότι είναι εντελώς παράλογο να τρέχουν οι υπεύθυνοι κάθε φορά πίσω από ένα πρόβλημα όταν αυτό δημοσιοποιείται και όχι να ασχολούνται εκ των προτέρων αφού είναι γνωστό. Ακόμη πιό παράλογο είναι οτι όλοι εμείς τους δικαιολογούμε και θεωρούμε τη θλίψη τους ειλικρινή. Μέχρι την επόμενη φορά που θα δούμε εικόνες με νεκρά ψάρια, νεκρά πουλιά, νεκρά άλογα, νεκρούς ανθρώπους. Και έτσι προχωράμε. Δυστυχώς.