Κάτι τρέχει στον Έβρο

Στον 18ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ποίησης και Πεζογραφίας, που διοργάνωσε η Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος (Ε.Λ.Β.Ε.) διακρίθηκε η δική μας κ. Καίτη Τσακίρη Καραμιχάλη, στην οποία απονεμήθηκε το 3ο βραβείο στην κατηγορία «Έμμετρη Ποίηση». 

Θέμα του διαγωνισμού ήταν «Η Ελληνική διαχρονική παρουσία στην Μικρά Ασία από την αρχαιότητα μέχρι τις σφαγές και τον ξεριζωμό του 1922» και πήραν μέρος εκατοντάδες λογοτέχνες από την Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό. 

Οι κριτικές επιτροπές του διαγωνισμού, οι οποίες αποτελούνταν από καταξιωμένους λογοτέχνες, είχαν έργο εξαιρετικά δύσκολο, αφού η συναισθηματική φόρτιση των διαγωνιζομένων λόγω του Εθνικού θέματος του διαγωνισμού, όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν μεγάλη, με αποτέλεσμα τα έργα να είναι υψηλού επιπέδου και κατά συνέπεια να είναι δύσκολη η αξιολόγηση αυτών. Έτσι, υπήρξαν πολλές ισοψηφίες με αποτέλεσμα να δοθούν περισσότερα του ενός βραβεία ανά κατηγορία.

Ακολουθεί το βραβεύμενο ποίημα της κ. Καίτης Τσακίρη Καραμιχάλη:

Σμύρνη η καλλίστη!

Πόλις μεγαλοπρεπής από την αρχαιότητα,
πόλις - λιμάνι, Μητρόπολις της Μικράς Ασίας.
Ο Στράβων με περίσσεια σύνεση αποκάλεσε:
«Η Σμύρνη, η καλλίστη των πασών, της Ιωνίας»!

Καθιερώθηκε Κέντρο διεθνούς εμπορίου
και έδρα Προξενείων των Ευρωπαϊκών Κρατών,
πρώτευε ο εγγράμματος Ελληνικός πληθυσμός
στην ομάδα των οικονομικών πρωταγωνιστών!

Σμύρνη, μία από τις πόλεις που είχαν την τιμή
να ερίζουν και για την καταγωγή του Ομήρου,
με κοσμική ζωή, με τα σμυρναίικα τραγούδια,
μ΄ ευημερία, αναψυχή, πόλις του ονείρου!

Κυρίαρχο το λιμάνι της με την κατασκευή
νέας παραλιακής ζώνης και σιδηροδρόμου,
διευκόλυνε την πολυεθνική κοινωνία
προόδευσε το άνοιγμα επωφελούς δρόμου!

--Σμύρνη μου, πρωτοστατούσες πριν ένα αιώνα,
μα προσέκρουσες στις Εθνικές αντιπαραθέσεις,
η πολεμική δίνη συνεπήρε την Ευρώπη
συμβάλλοντας, οι αντιζηλίες κι οι αντιθέσεις...

Σύννεφα πολέμου σκέπασαν την καλλίστη Σμύρνη,
πυρκαγιές, λεηλασίες, βασανισμοί, διώξεις,
κατέστρεψαν άδικα την ομορφότερη πόλη,
την αφάνισαν, με τις φθονερές επιδιώξεις...

Έγινε τάφος η πυρπολημένη προκυμαία
από το φονικό δρεπάνι της ασυδωσίας,
χάθηκε μια Πατρίδα, βεβηλώθηκε η γη,
απλώθηκε τριγύρω το σάβανο της προδοσίας...

Οι απόγονοι τρίτης γενιάς συχνά αναπολούν,
ακούσματα, διαβάσματα, πικρία μεσ΄την ψυχή,
παλιές φωτογραφίες, φαντάσματα τριγυρίζουν,
χάθηκε η ελπίδα, στέρεψε η απαντοχή...