Κάτι τρέχει στον Έβρο

Όπως είναι ήδη γνωστό, την τελευταία στιγμή αποφεύχθηκε το ενδεχόμενο να μείνουν χωρίς νερό για άρδευση οι αγρότες του βορείου Έβρου μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού.

Η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας για παροχή νερού από τον ποταμό Άρδα διήρκησε εξήντα χρόνια και η ισχύς της έληξε στις 9 Ιούλιου. Κι όμως, όλο το προηγούμενο διάστημα δεν υπογράφτηκε επέκταση ή νέα συμφωνία, με αποτέλεσμα να ανησυχούν έντονα οι αγρότες για το μέλλον τους.

Από την ελληνική πλευρά γινόταν λόγος για ευθύνη της Βουλγαρίας, στην οποία γινόταν διαπραγματεύσεις για σχηματισμό νέας κυβέρνησης, οπότε δεν μπορούσε να υπάρξει συζήτηση για τη συμφωνία.

Αυτές οι δικαιολογίες βέβαια δεν πείθουν κανέναν. Εφόσον ήταν γνωστή η ημερομηνία λήξης της συμφωνίας, έπρεπε οι διαπραγματεύσεις να ξεκινήσουν πολύ νωρίτερα και να βρεθεί τρόπος να έχουν θετική κατάληξη.

Επειδή αδυνατούμε να πιστέψουμε οτι υπάρχει τόσο μεγάλη ανικανότητα σε όλες τις βαθμίδες της ελληνικής διοίκησης, μάλλον το ζήτημα σκοντάφτει στη βουλγαρική πλευρά.

Οι γείτονες ίσως θέλουν να βάλουν νέα δεδομένα σ' αυτή τη διακρατική σχέση, η οποία όπως είναι γνωστό τους είχε επιβληθεί μεταπολεμικά, λόγω της συμμετοχής τους στο στρατόπεδο των ηττημένων. Τώρα που η παλιά συμφωνία έληξε, μάλλον θέλουν να εκμεταλλευτούν την περίσταση και την άμεση ανάγκη υδάτων από την πλευρά της Ελλάδας, για να αποκομίσουν όφελος.

Το πρόβλημα πήρε προσωρινή παράταση, λόγω της υπογραφής από τον Περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, μιας συμφωνίας με ισχύ μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου.

Κι εδώ όμως υπάρχει πρόβλημα, αφού οι Βούλγαροι θα αφήνουν τη ροή του ποταμού από το φράγμα του Ιβαήλοβγκραντ, από τις 3 το μεσημέρι μέχρι τις 10 το βράδυ καθημερινά. Σύμφωνα με τον κύριο Τοψίδη αυτή η ρύθμιση δεν εξυπηρετεί τους Έλληνες αγρότες, οι οποίοι χρειάζονται ροή ύδατος σχεδόν όλη την ημέρα.

Και εκεί έρχονται και πάλι οι ευθύνες της κυβέρνησης στο προσκήνιο. Δεν πρέπει επ' ουδενί λόγω να μείνει πάλι μέχρι την τελευταία στιγμή άλυτο το πρόβλημα. Πρέπει άμεσα να ξεκινήσουν τα ελληνικά αρμόδια υπουργεία τις διαπραγματεύσεις, ώστε η λύση να είναι επωφελής.

Η Βουλγαρία θέλει να κερδίσει πράγματα, είτε σε χρήματα είτε σε άλλα ανταλλάγματα (πχ χρήση του λιμανιού Αλεξανδρούπολης). Η Ελλάδα πρέπει να χρησιμοποιήσει το διπλωματικό της κεφάλαιο (όπως αυτό πολυδιαφημίζεται από κυβερνητικά στελέχη) για να επιτύχει συμφέρουσα συμφωνία.

Τέλος, το πιο σημαντικό είναι να υπάρξει επιτέλους ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για τη διαχείριση των υδάτων του Άρδα, ο οποίος είναι ο μόνος που σε ένα κομμάτι του βρίσκεται εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα. Ο Έβρος σε όλο το μήκος του είναι ελληνοβουλγαρικός ή ελληνοτουρκικός. Ο Άρδας στο μεγαλύτερο μήκος του είναι βουλγαρικός και σε μικρότερο κομμάτι ελληνικός.

Οι Βούλγαροι έκαναν το φράγμα στο Ιβαήλοβγκραντ και μπορούν να ρυθμίζουν τη ροή και τις δικές τους ανάγκες. Εμείς γιατί τόσα χρόνια δεν κάνουμε το ίδιο και αρκούμαστε σε έναν απλό υδατοφράκτη που έχουμε στο Τρίγωνο;

Στον ποταμό Νέστο που είναι επίσης ελληνοβουλγαρικός, κατασκευάσαμε τα μεγάλα έργα στον Θησαυρό, που προσφέρουν ηλεκτρική ενέργεια αλλά και δυνατότητα διαχείρισης των υδάτων άρδευσης για τους αγρότες του κάμπου μεταξύ Καβάλας και Ξάνθης. Στον Έβρο τα έχουμε αφήσει όλα στην τύχη τους και στην καλή θέληση των γειτόνων.

Αυτό τονίζει και ο Περιφερειάρχης, δηλαδή οτι πρέπει να δρομολογηθούν έργα για τη διαχείριση των νερών. Ελπίζουμε το καμπανάκι να χτυπήσει δυνατά και να βγουν από το λήθαργο όσοι βολεύονται με τον αυτόματο πιλότο στην Αθήνα. Δηλαδή χίλια χιλιόμετρα μακριά από τον Έβρο και το πρόβλημα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι αγρότες.

newsroom © e-evros.gr