Πριν από λίγα χρόνια στη Χώρα, ιδρύθηκε το Λαογραφικό Μουσείο, με πρωτοβουλία του Δήμου και του Πολιτιστικού Συλλόγου Σαμοθράκης, με διάφορα αντικείμενα που συνθέτουν την πολιτιστική κληρονομιά του νησιού. ΄Ετσι σήμερα ο επισκέπτης  στο ισόγειο του κτιρίου μπορεί να δει διάφορα αντικείμενα εκτεθειμένα όπως τα σύνεργα του «Κεχαγιά» (όπως λέγεται ο κτηνοτρόφος στη Σαμοθράκη) , γεωργικά εργαλεία , διάφορα εργαλεία για την επεξεργασία της κλωστής και ο παραδοσιακός αργαλειός με όλα του τα εξαρτήματα.

Ανεβαίνοντας στον πρώτο όροφο του Λαογραφικού Μουσείου ο επισκέπτης βλέπει την αναπαράσταση ενός Σαμοθρακίτικου νοικοκυριού, με ανάμεικτα στοιχεία (λαϊκά και αστικά).Μονόχωρο δωμάτιο το οποίο φιλοξενεί την κουζίνα, το καθιστικό και την κρεβατοκάμαρα.Δεσπόζουσα θέση έχει η ξύλινη «μεσάνδρα» των αρχών του 20^ου αι. εντοιχισμένη ντουλάπα που συναντούσες σε όλα τα σαμοθρακίτικα σπίτια

Τους τοίχους στολίζουν «μαρχαμάδες» (μεταξωτές και βαμβακερές υφαντές πετσέτες) και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.Η «γωνιά»  (κουζίνα) με το τζάκι, το σοφρά και όλα εκείνα που χρειάζεται μια νοικοκυρά για την προετοιμασία του φαγητού. Το καθιστικό με τον ξύλινο καναπέ και το τραπεζάκι  (έπιπλα που συναντούσε κανείς μόνο σε σπίτια εύπορων οικογενειών).Το σιδερένιο κρεβάτι του 1929 που είναι σκεπασμένο με ολομέταξη κουβέρτα.

Στο Λαογραφικό μουσείο υπάρχουν επίσης και οι τοπικές φορεσιές. Η ανδρική αποτελείται από τα τσιρβούλια (παπούτσια), το καλτσούν (1), τη βράκα, το Ζναρ, το πκαμσιού, το Γιλέκι (1), τον Αμπά (σακκάκι) και το σκούφο. Η γυναικεία φορεσιά είναι πολύ απλή αλλά όμορφη. Γαλάζια ή κόκκινη ή πράσινη απλή φούστα με ζώνη όπου φαντάζουν οι γνωστές ασημένιες φουσκωτές πόρπες. Στο κεφάλι φοράνε ένα απλό άσπρο μαντήλι σαν πέπλο που πέφτει στη ράχη και στους ώμους πάνω από τα μακρυά μαλλιά.

Τα πανέμορφα σεντούκια και διακοσμητικά πιάτα που είχαν έρθει στο νησί τα περισσότερα από τα παράλια της Μ.Ασίας. Πλούσια επίσης είναι και η συλλογή υφαντών με τα ολόμαλλα κιλίμια, τα βαμβακερά στρωσίδια, τα βαμβακομέταξα και μεταξωτά των οποίων η πρώτη ύλη επεξεργαζόταν στη Σαμοθράκη.Και τέλος το ξυλόγλυπτο εικονοστάσι των αρχών του 20^ου αι. με σπάνιες εικόνες του περασμένου αιώνα που προέρχονται από τις εκκλησίες  του νησιού. Το εικονοστάσι με την κρεμαστή καντήλα και την στεφανοθήκη δεν έλειπε από κανένα σαμοθρακίτικο σπίτι.

Η ιδέα και υλοποίησή του ανήκει σε μια ομάδα ντόπιων εκπαιδευτικών που στα μέσα της δεκαετίας του '70  ξεκίνησαν να συλλέγουν λαογραφικό υλικό το οποίο δωρίθηκε απλόχερα από τους κατοίκους του νησιού.  Η προσπάθεια αυτών των ανθρώπων δεν σταμάτησε εκεί. Γύρω στις αρχές του '80 με πρωτοστάτη αυτή τη φορά το Δ.Σ. του νεοϊδρυθέντος την εποχή εκείνη Πολιτιστικού Συλλόγου Σαμοθράκης  και μελών του, έγινε μια δεύτερη εξόρμηση για την συλλογή νέου υλικού.

Για αρκετό διάστημα το υλικό αυτό παρέμεινε σε αποθήκες μέχρι τη στιγμή που από το Δήμο Σαμοθράκης παραχωρήθηκε διώροφο αρχοντικό των αρχών του 1900 στο κέντρο της πρωτεύουσας του νησιού στη Χώρα. ώστε να εκτεθεί το πολύτιμο υλικό που είχε συγκεντρωθεί.

Το Λαογραφικό Μουσείο πρωτολειτούργησε το 1985 υπό την αιγίδα του Πολιτιστικού Συλλόγου και την οικονομική βοήθεια του Δήμου Σαμοθράκης.Επισκέψιμος χώρος ήταν μόνο ο πρώτος όροφος ο οποίος διαμορφώθηκε έτσι ώστε να γίνει αναπαράσταση ενός Σαμοθρακίτικου νοικοκυριού.Τον Μάιο του 1999 το Μουσείο άλλαξε μορφή, το υλικό του εμπλουτίσθηκε και χρησιμοποιήθηκε και το ισόγειο.

Πηγή: Επίσημη ιστοσελίδα Δήμου Σαμοθράκης

Για περισσότερες φωτογραφίες κλικ εδώ