.

Μια μάζα από γρανίτη αποκαλύπτει το πιο απομακρυσμένο νησί του Αιγαίου, με ορεινό έδαφος και δασοσκεπή βουνά. Ψηλότερη κορυφή του νησιού είναι το Φεγγάρι (1.649 μέτρα), από όπου τις καθαρές ημέρες είναι ορατή η κορυφή της τρωικής Ίδης που βρίσκεται απέναντι.

Το νησί είναι καταπράσινο πνιγμένο μέσα σε πυκνή βλάστηση. Τα δένδρα που κυριαρχούν εδώ είναι οι ελιές, οι βελανιδιές, οι καστανιές, τα σφενδάμια, τα θαμνόκεδρα και τα πλατάνια. Η Σαμοθράκη είναι ίσως το μόνο νησί στην Ελλάδα που έχει τόσο μεγάλα σε έκταση πλατανόδαση. Η πυκνή βλάστηση της Βόρειας πλευράς του νησιού που αποτελείται από δέντρα όπως είναι ο «Ίταμος» που οι Σαμοθρακίτες τον ονομάζουν «σταυρόξυλο», «Άρκανθο» (κάτσταρος) και την «Κελτίδα» δέντρα σπάνια όχι μόνο για τον Ελλαδικό αλλά και στον Μεσογειακό χώρο, πολλές βελανιδιές, μεγάλα πλατάνια, καστανιές, αγριελιές, σκλήθρα, μηλιοί, αγριοαχλαδιές, σφεντάμια, κουκουδιές κ.α συμπληρώνουν το πράσινο τοπίο. 

Η Σαμοθράκη είναι πλούσια σε νερά, εκατοντάδες μικρά ρυάκια και ποταμάκια, με γάργαρο νερό που έρχεται από το όρος Σάος, κυλούν ορμητικά προς τη θάλασσα. Πλήθος πηγών, οι οποίες κατεβαίνοντας ακτινωτά από το βουνό σχηματίζουν κλιμακωτά καταρράκτες και τις περίφημες «βάθρες», δηλαδή φυσικές πισίνες μέσα στα ανοιχτόχρωμα βράχια. Φημισμένες είναι οι βάθρες του ποταμού Τσιβδογιάννη, κοντά στα Θερμά, από όπου ξεκινά και η ανάβαση στο όρος Φεγγάρι.

Τα μικρά και μεγάλα ρυάκια σχηματίζουν επίσης πολλούς  καταρράκτες, το  μεγαλύτερο ρέμα του νησιού είναι ο «Φονιάς» με ψηλότερο καταρράκτη του την «Κλείδωση» ύψους 35 μέτρων. Άλλοι καταρράκτες  είναι: της «Κακιάς Πλάκας», της «Καριάς» κ.α. Όμορφους καταρράκτες προσφέρουν ακόμη και τα ρυάκια του Ξηροποτάμου, του Καραγιαννάκη, ο Κρεμαστός, το Γυάλι, ο Άγκιστρος, της Πλατιάς  και του Αράπη. Οι θερμές θειούχες ιαματικές πηγές, κατακλύζονταν για λουτροθεραπεία τα καλοκαίρια απ' τα βυζαντινά τουλάχιστον χρόνια και βρίσκονται στο βόρειο μέρος του νησιού στο χωριό Θερμα.

Πηγή: Επίσημη ιστοσελίδα Δήμου Σαμοθράκης