Κάτι τρέχει στον Έβρο

Σε μια εποχή όπου ο διασυνοριακός τουρισμός προβάλλεται συχνά ως μοχλός ανάπτυξης για τις τοπικές οικονομίες, είναι σημαντικό να δίνεται βήμα και σε φωνές που βλέπουν διαφορετικά την πραγματικότητα. Ένας πολίτης, μέσω επιστολής του στο e-evros.gr, εκφράζει με ευθύ και άμεσο τρόπο την έντονη διαφωνία του με την επίσημη θέση που εκφράστηκε πρόσφατα από την Ένωση Καταστημάτων Εστίασης σχετικά με την προσέλκυση Τούρκων τουριστών στην Αλεξανδρούπολη.

Στην επιστολή του, ο πολίτης επισημαίνει πως τα οφέλη από την έλευση των Τούρκων επισκεπτών περιορίζονται σχεδόν αποκλειστικά στον τομέα της εστίασης και του τουρισμού. Την ίδια στιγμή, άλλοι επαγγελματικοί κλάδοι, όπως δικηγόροι, μηχανικοί, γιατροί, δημόσιοι υπάλληλοι, τραπεζικοί, στρατιωτικοί και αγρότες, όχι μόνο δεν αποκομίζουν κανένα όφελος, αλλά αντιθέτως, επιβαρύνονται με πρόσθετα προβλήματα. Κυρίαρχο ανάμεσά τους είναι η κυκλοφοριακή συμφόρηση και η έλλειψη χώρων στάθμευσης, τα οποία επιδεινώνονται αισθητά κατά τις περιόδους αυξημένης τουριστικής κίνησης από τη γείτονα χώρα.

Ο πολίτης αναδεικνύει, επίσης, την πολιτισμική και κοινωνική διάσταση του ζητήματος, τονίζοντας ότι η έντονη παρουσία Τούρκων στην καθημερινότητα της πόλης δημιουργεί μια αίσθηση "αλλοτρίωσης" για τους ντόπιους κατοίκους. Η συνεχής ακρόαση της τουρκικής γλώσσας σε δημόσιους χώρους φέρεται να προκαλεί δυσφορία, κάνοντας πολλούς να αισθάνονται "ξένοι στον τόπο τους".

Στην επιστολή επιστολή επίσης είναι φανερή η ενόχληση για την προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση ξένων επισκεπτών έναντι των αναγκών των Ελλήνων πολιτών. Η άποψη αυτή φτάνει στο σημείο να χαρακτηρίζει την παρουσία Τούρκων στην περιοχή όχι μόνο ανεπιθύμητη, αλλά και επικίνδυνη, με σαφείς αναφορές στο διαχρονικό Casus Belli και τις επεκτατικές βλέψεις της Άγκυρας.

Στον αντίποδα της επίσημης αισιοδοξίας και της οικονομικής προσέγγισης, η φωνή αυτή καλεί σε προβληματισμό και επαναπροσδιορισμό της σχέσης με τον τουρισμό από την Τουρκία, στη βάση της κοινωνικής συνοχής, της καθημερινότητας των πολιτών και της εθνικής ασφάλειας.

Το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τις θέσεις αυτές, είναι ζήτημα προσωπικής κρίσης. Ωστόσο, το γεγονός ότι υπάρχουν διαφορετικές απόψεις – συχνά αποσιωπημένες – είναι κρίσιμο για έναν ουσιαστικό δημόσιο διάλογο. Ο τουρισμός δεν είναι απλώς αριθμοί και οικονομικοί δείκτες. Είναι κοινωνία, πολιτισμός και πολιτική. Και για να είναι βιώσιμος, οφείλει να λαμβάνει υπόψη του και εκείνους που αισθάνονται ότι θίγονται από αυτόν.