Ε - ΑΤΡΙΚΑ

Η Θεραπευτική Ιππασία, δηλαδή η θεραπεία με τη βοήθεια του αλόγου, είναι μια διεθνώς αναγνωρισμένη εκπαιδευτική - θεραπευτική προσέγγιση.

Απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους που εμφανίζουν κινητικές, αισθητηριακές και νοητικές δυσκολίες καθώς επίσης υποστηρίζει σημαντικά άτομα με ψυχολογικά, ψυχιατρικά προβλήματα και αναπηρίες.

Μέσα από τη γνωριμία με το άλογο, τη φροντίδα του, τις ασκήσεις και τα παιχνίδια, τους ψυχαγωγικούς περιπάτους και τις συζητήσεις, με τα πρόσωπα που συμμετέχουν στη δραστηριότητα, η θεραπευτική ιππασία επενεργεί στις αρθρώσεις, στην σπονδυλική στήλη, στους μυς και στο κεντρικό νευρικό σύστημα, που ρυθμίζει τις κινητικές, αισθητηριακές, γνωστικές, ψυχολογικές και κοινωνικές λειτουργίες (Lydia Wingate, 1982).

Ο αναβάτης προσαρμόζει τη στάση του σώματός του για να διατηρήσει την ισορροπία του σε κάθε βήμα του αλόγου. Αυτή η σχεδόν αντανακλαστική ανταπόκρισή του στις τρισδιάστατες ταλαντώσεις του κορμού, καθώς αυτές επαναλαμβάνονται, βελτιώνει την κινητικότητά του. Έτσι, ο "διάλογος κινήσεων" μεταξύ αλόγου και αναβάτη αποτελεί μια πολύ καλή ψυχοκινητική άσκηση που δεν μπορεί να αναπαραχθεί από καμιά συσκευή, όσο έξυπνα κατασκευασμένη και να είναι.

Ωστόσο,  η θεραπευτική ιππασία αποτελεί μια εντελώς ξεχωριστή δυνατότητα θεραπευτικής παρέμβασης, η οποία δε φιλοδοξεί να αντικαταστήσει την κλασσική ειδική αγωγή, φυσιοθεραπεία, εργοθεραπεία και ψυχοθεραπεία ακόμα και τη λογοθεραπεία, αλλά να τις συμπληρώσει αποτελεσματικά.

Τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικες περιγράφουν το άλογο σαν ένα "πολύτιμο φίλο" και βοηθό σε ασκήσεις υψηλών απαιτήσεων, πχ. ισορροπίας και συντονισμού, τις οποίες χαίρονται να κάνουν. Τα παραπάνω αναδεικνύουν το ψυχολογικό κίνητρο που δίνεται από το ζωντανό συνοδό, το άλογο.

Επιπλέον, τα οφέλη της θεραπευτικής ιππασίας, σύμφωνα με το εγχειρίδιο των εγκεκριμένων από την NARHA (τον Σύνδεσμο Βορείου Αμερικής για την Θεραπευτική Ιππασία και την Ιπποθεραπεία) Κέντρων Θεραπευτικής Ιππασίας Strides, ταξινομούνται ως εξής:

Σωματικά
Ψυχολογικά
Εκπαιδευτικά
Κοινωνικά

Μια περαιτέρω σχεσιακή πλευρά στην ψυχοθεραπευτική δουλειά με το άλογο είναι ότι τα άλογα χρησιμοποιούνται ως ειδικά μέσα για τη συναισθηματική ανάπτυξη και  τη μάθηση. Η διαδικασία δεν περιορίζεται μόνο στην ίππευση του αλόγου, αλλά χρησιμοποιεί τη φροντίδα του αλόγου και τη σχέση που αναπτύσσεται μέσα από αυτή, σαν ένα τρόπο για να δημιουργηθεί εμπιστοσύνη, σεβασμός και υπευθυνότητα (O'Connor, 2006).

Τα άλογα αντιλαμβάνονται το φόβο, το θυμό και την ικανοποίησή μας καθώς και την αγάπη μας. Για να εγκαθιδρύσουμε την εμπιστοσύνη με τα ζώα, πρέπει να βασίζουμε τις αλληλεπιδράσεις μας στην ειλικρίνεια, στον αμοιβαίο σεβασμό και στη συμπόνια. Αν δεν το κάνουμε, αυτά θα το γνωρίσουν και θα ανταποκριθούν αναλόγα (McCormick, A, McCormick M, σελ. 23).

Καθώς οι ενδιαφερόμενοι μαθαίνουν να χειρίζονται ένα άλογο και να διαχειρίζονται τα ένστικτά του, αυθόρμητα εσωτερικεύουν τη διαδικασία. Έτσι, μαθαίνουν να διαχειρίζονται και να διοχετεύουν τα δικά τους ένστικτα.

Όλα τα παραπάνω, είναι μηνύματα και μαθήματα ζωής που δέχεται το άτομο μέσα από την παρατήρηση, την ενασχόλησή του και την ένταξή του στην μικρή κοινωνία των αλόγων.

Πετρούλα Χατζούλη
Καθηγήτρια Ειδικής Φυσικής Αγωγής
Προπονήτρια ιππασίας

 Δείτε σχετικό video: