e - books

Το 1^ο Βραβείο ποίησης από την Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος στα πλαίσια του 16^ου Παγκόσμιου Ποιητικού Διαγωνισμού με θέμα «Έρως ανίκατε μάχαν…», απέσπασε η συμπολίτισσά μας Σμαρώ Νότου.

Η ποιήτρια συμμετείχε στο διαγωνισμό με το ποίημά της «Γητευτής Έρωτας» και από την πλευρά της αισθάνεται ιδιαίτερη τιμή και συγκίνηση που ανήκει στους βραβευθέντες ενός τόσου σημαντικού διαγωνισμού και συγχαίρει τόσο τους διοργανωτές όσο και τους διαγωνιζόμενους.

Η Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος εδρεύει και δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη από το 1980 με πλήθος εκδηλώσεων και προάγει τον πολιτισμό, την ένωση και τη δράση των λογοτεχνών πανελληνίως.

Στην Κριτική Επιτροπή του διαγωνισμού συγκαταλέγονταν καταξιωμένοι ποιητές, λογοτέχνες και ακαδημαϊκοί. Τα διακριθέντα καθώς και επιλεγμένα ποιήματα των συμμετεχόντων τυπώθηκαν σε καλαίσθητο τόμο υπο τον τίτλο «Λόγου διαδρομές» και η τελετή βράβευσης πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Καφέ Θεάτρου στη  Θεσσαλονίκη.

Λίγα λόγια για την ποιήτρια:

Η Σμαρώ Νότου γεννήθηκε στο Σιτοχώρι Σερρών και κατοικεί μόνιμα στην Αλεξανδρούπολη. Σπούδασε Νοσηλευτική και εργάζεται ως Νοσηλεύτρια στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης.

Έχει συμμετάσχει και βραβευτεί σε πολλούς Πανελλήνιους  Ποιητικούς Διαγωνισμούς και πολλά ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικές Ποιητικές Ανθολογήσεις  και έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικά περιοδικά και έγκριτες λογοτεχνικές ιστοσελίδες.

Από το Δεκέμβριο του 2019 και τις εκδόσεις Θρακικός Οιωνός κυκλοφορεί η πρώτη της ποιητική συλλογή  «Ασήμι στο άγρυπνο του νου» που απέσπασε το Β’ Βραβείο ως Βιβλίο Χρονιάς στην κατηγορία ποιητική συλλογή από το Λογοτεχνικό Περιοδικό Κέφαλος.

Θερμά συγχαρητήρια κ. Νότου.

Το Βραβευμένο ποίημα:

ΓΗΤΕΥΤΗΣ ΕΡΩΤΑΣ

Στην πλανεύτρα αγκαλιά του παραδομένo
φιλί, φιλί σου φανερώνεται ο έρωτας.
Κόκκινος αητός καθήμενος στο κατάρτι της πυξίδας
αντάρτης, γητευτής, ακάλεστος, σαν απρόσμενη βροχή
αγκαλιάζει τα ένστικτα κι ανασαίνει τους φόβους σου.
Λιώνουν τα χιόνια μονομιάς, αποκοιμιούνται οι δράκοι.
Θρύψαλο ο χρόνος τρέχει, παρασέρνει, χαμογελά
και με άλματα απλωμένα στο ακροθαλάσσι των χειλιών του
αφήνει να καλπάζουν τα λυμένα σου άλογα.

Βουτιά εξαγνισμού, στέγασμα ουράνιο η παθιασμένη ματιά
που φτάνει ως την πιο βαθιά σου επιθυμία
και χάνεσαι δίχως να σε νοιάζει το πριν ούτε το μετά
στην πιο μελένια εκδοχή του φεγγαριού
με όλους τους τόνους του κόκκινου αντάμα.
Άναρχος, καυτός Θεός σε ανασταίνει
σε συμφωνία μυστική, τρεμάμενη, ανομολόγητη
ανάσες λυτρωτικές πλέκει η νύχτα.

Με  μια χούφτα αστέρια από τα χέρια τα δικά του
- αιώνια διατριβή αθανασίας ο έρωτας-
λαμπαδιάζει, πυρώνει, ξεκολλάει το άπιαστο, νικάει.
Σα μελάνι ξεχύνεται καταμεσής της καρδιάς σου
ανεξίτηλα υπογράφει, καταλύει τα «όχι»  και τα «δεν»
και φυγαδεύει εκείνο το «αν» που κουβαλούσες φύση σου δεύτερη.

Με της φλόγας το γέμισμα φυσώντας τη σκόνη του χρόνου
πείθεται η ψυχή να μαρτυρήσει τα ανείπωτα
εδώ, απόψε, τώρα στο δικό του πέλαγος να γευτεί το πιο ψηλό κύμα.
Να κοινωνήσει τον αφρό του, να σμίξει με τον άνεμο
την πανδαισία της ένωσης να νιώσει
τη λαχτάρα που γίνεται φως, μαγεία, λατρεία, ζωή.
Σε ώρες ολόγυμνες και στους βυθούς της άχραντης έξαψης
χορτάτη να ξεβράσει το υπαρξιακό της άρωμα
γυρεύοντας εμπρός του να ξαναγεννηθεί.

-------------------------------------------------------------------------------