Στις μέρες μας θα το παρομοίαζε κανείς με το baseball. Σε αυτό το παιχνίδι τα παιδιά αφού επεξεργάζονταν ένα μεγάλο κομμάτι ξύλου και το έκαναν να μοιάζει με ρόπαλο, σταθεροποιούσαν πλάγια στο έδαφος ένα άλλο, πολύ μικρότερο ξύλο με μυτερή άκρη. Στην άκρη αυτού τοποθετούσαν μια πέτρα, όχι ιδιαίτερα μεγάλη. Χτυπούσαν το ξυλαράκι ελαφρά έτσι ώστε να ανασηκωθεί λιγάκι η πέτρα και στη συνέχεια, με το "ρόπαλο",προσπαθούσαν να την πετύχουν και να την στείλουν όσο το δυνατόν πιο μακριά. Μεγάλου βαθμού δυσκολίας δηλαδή  παιχνίδι, μιας και η πετρούλα ανασηκωνόταν ελάχιστα και ήταν μικρή σε μέγεθος.  Νικητής ήταν αυτός που πετούσε την πέτρα πιο μακριά!

Από τη μαρτυρία του κ. Τσακαλδήμη Ν.  Χαράλαμπου